اغلب مشاهده می شود که در ساخت و سازها پس از قطع درخت های موجود در محل، دوباره در محل دیگری اقدام به ایجاد فضای سبز و کاشتن درخت می کنند. البته این نهال چندین سال طول می کشد تا تناور شود! این کار علاوه بر صدمه به محیط زیست خصوصاً در نواحی شهری، سبب تخریب نمای زیبای درختان کهن و ارزش تاریخی منطقه خواهد شد.
با این حال طراحان و معماران خلاق با تکیه بر این نقطعه ضعف بعضاً دست به طراحی های خلاقانه و جذابی می زنند که بسیار چشم نواز و صد البته ارزشمند است. امروزه پرسشی مطرح می شود که معماران خلاق بسیاری را دست به کار کرده است تا قدرت معماری خود را به رخ یکدیگر بکشند. این پرسش این است که: چرا طرح اولیه ساخت و ساز را به گونه ای انجام نمی دهیم که درختان در محل مناسبی قرار گیرند تا بر جذابیت ساختمان ما افزوده شود؟ این پرسش و ایده احترام به زندگی و طبیعت، سبب خلق معماری ارزشمند طبیعت گرا شده است.
صلابت سازه در گرو صلابت درخت های آن
قدمت یک بنا و زیبایی آن به داشتن درختان کهنسال و تناور است. هرچه این درخت بزرگتر باشد نشانه وجود جریان درازمدت زندگی در آن بناست بهجای قطع درخت و کاشتن درخت دیگر کمی به حفظ آن هم فکر کنیم. در زیر چندین تصویر برایتان آماده کرده ایم، مشاهده می کنید که با وجود اینکه درختان مانع بزرگی برای ساخت و ساز بودند ولی هرگز قطع نشدند!
آیا بهتر نیست موضوع پروژه های دانشگاه خود را اینگونه انتخاب کنید؟
اگر زمینی می شناسید که درختان زیادی دارد پیشنهاد می کنم. برای پروژه خود آن را انتخاب کنید! حتما این ضرب المثل را شنیده اید که خراب کردن راحته ولی ساختن سخت! این که تصور کنیم همه جا آماده و مهیا باشد تا ما هرچه خواستیم طراحی کنیم به نوعی اشتباه است. در صورت مواجه شدن با موانع طبیعی چگونه به حل آن می پردازید؟ این یک آزمون برای تخصص شما خواهد بود.
شما فکر می کنید چه طرح های دیگری می توانید برای اثبات قدرت طراحی خود داشته باشید؟
برای مثال اگر شما طراح این ساختمان بودید پله ها را چگونه طراحی می کردید؟