عروسک های نوستالژی دهه 60 و 70 – خلاقیت در عروسک سازی

همه ما دوران کودکی خود را دوست داریم، چه کودکی سختی داشته باشیم یا شیرین. این که کاش برمی گشتیم به آن کودکی را هر انسانی حداقل یک بار به زبان آورده است. در یکی از پست های این سایت مطلبی را در مورد عروسک های دهه 60 و 70 را خواندم. یک تصویر از عروسک های ایرانی دهه 60 و 70 دوران که در گوشه ای با هم جمع شده بودند، رنگ و رو رفته و خاک خورده.

آن لحظه به ذهنم آن جمله خطور کرد که: « بهتر نبود برای عروسک های نوستالژی فرش قرمز پهن کنیم؟»این عروسک های ایرانی ارزش معنوی زیادی برای کودکان دیروز دارد. این عروسک ها نوستالژی سهم بزرگی از خاطرات کودکان دهه 60 و 70 را دارند، هرگز لیاقتشان یک جا ماندن و خاک خوردن نیست! در بین آن ها عروسک محبوب کودکی خودم را دیدم « نوک سیاه»! چقدر دنبال عروسک نوک سیاه می گشتم ولی در بازار پیدا نشد که نشد. جای خالی عروسک های دوران کودکی ما در ویترین مغازه ها سخت مشهود بود. همان عروسک های ایرانی که امروز دنبالش هستیم، دیروز جا گذاشتیم.

عروسک های نوستالژی دهه 60 و 70

حالا امروز دنبال این هستیم که چرا عروسک های ایرانی روی جلد لوازم التحریر کودکان ما جایی ندارد. امروز عروسک های خارجی را از بازار و جلد لوازم تحریر جمع آوری کنیم،بسوزانیم،روسری بپوشانیم و حتی رشته طراحی و ساخت اسباب بازی را وارد دانشگاه ها کنیم. امروز دیر است باید دیروز به فکر بودیم، باید همان روزها عروسک های دهه 60 و 70 را وارد ویترین مغازه ها می کردیم. همان موقع که کودکان عروسک های ایرانی را می شناختن. شاید کمی خلاقیت را باید چاشنی کار می کردیم. باید صنعت و هنر عروسک سازی را با خلاقیت همراه کنیم. بدون نو آوری،بلکه با باز آوری و بازیافت عروسک ها. مثل استفاده مجدد از عروسک کلاه قرمزی در ویژه برنامه های نوروزی.

عروسک های نوستالژی دهه 60 و 70

شاید هنوز دیر نشده باشد، بالاخره هرکسی دوران کودکی خود را دوست دارد. «من کودکی خود را دوست دارم» شاید شما که کارگاه عروسک سازی دارید به فکر ساختن آن ها باشید. شاید شما که بیکار هستید بتوانید با کمی خلاقیت عروسک های نوستالژی را وارد بازار کنید.